ผมเคยเป็น Administrator หรือผู้ดูแลระบบ (System/Network Administrator) มีบทบาทสำคัญในองค์กรด้านไอที โดยหน้าที่ของผมครอบคลุมการบริหารจัดการและดูแลระบบคอมพิวเตอร์, เครือข่าย, และระบบซอฟต์แวร์ขององค์กร เพื่อให้ทุกอย่างทำงานได้อย่างราบรื่นและปลอดภัย ดังนี้
Administrator ทำหน้าที่เป็นหัวใจสำคัญในการดูแลระบบ IT ขององค์กร เพื่อให้ทุกส่วนทำงานได้อย่างราบรื่น มีความปลอดภัย และรองรับการเติบโตในอนาคตได้ หากองค์กรขาด Administrator ที่มีความสามารถ ระบบต่างๆ อาจเกิดความล่าช้าหรือหยุดชะงัก ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพของทั้งองค์กรครับ!
ในช่วงยุค 90 ในช่วงที่เกมส์ออนไลน์ฮิตกันถล่มทลายในบ้านเรา ผมเป็นผู้วางระบบเซิร์ฟเวอร์เกมส์ออนไลน์ เกมส์นั้นชื่อว่า "Cronous" เป็นเกมส์แบบ MMORPG ที่ผู้เล่นสามารถเข้ามาเล่นพร้อมกันได้หลายพันคนในเวลาเดียวกันครับ ในสมัยนั้นต้องแบกเซิร์ฟเวอร์ไปยัง เขตบางรัก ที่เป็นดาด้าเซนเตอร์อยู่ที่นั่นครับ ทำอยู่ประมาณ 2 ปี พร้อมกับมาเปิดร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ด้วยครับ (เดี๋ยวมาเล่าต่อ EP ถัดไป)
สมัยที่มีร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่กระจายเต็มอยู่ทั่วไทย ผมก็เป็นอีกคนนึงที่ชอบงานทางด้านการวางระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์อยู่แล้ว จึงได้มาเปิดกิจการร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ชื่อร้าน "eZyNet" สถานที่เปิดกิจการคือ ย่านมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยครับ มีเครื่องคอมพิวเตอร์ให้บริการ 30 เครื่อง อยู่ในอาคารมี 2 ชั้น เน้นกลุ่มนักศึกษาเป็นหลัก และเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ผมวางระบบที่ร้านนี้เองทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นระบบการพิสูจน์ตัวตน ระบบควบคุมความเร็วอินเทอร์เน็ต ระบบจัดเก็บค่าบริการอินเทอร์เน็ต ระบบป้องกันการลงโปรแกรมผิดลิขสิทธิ์ และอื่นๆ เป็นต้น
สมัยที่ร้านอินเทอร์เน็ตเป็นศูนย์กลางของการเล่นเกมออนไลน์ นับว่าเป็นยุคทองของเกมเมอร์ยุคแรก ๆ ในไทย โดยเฉพาะเกมในตำนานอย่าง Counter-Strike (CS) ซึ่งเรียกได้ว่าเป็น "เกมยิง FPS ระดับตำนาน" ที่ไม่มีใครไม่รู้จักในช่วงเวลานั้น
เสียงที่คุ้นเคย: เมื่อเดินเข้าไปในร้านอินเทอร์เน็ต เสียงที่ได้ยินชัดเจนคงหนีไม่พ้นเสียงคลิกเมาส์ดัง "แปะๆ" กับเสียงปืนในเกม CS อย่างเช่นเสียงปืน AK-47 หรือเสียง "Fire in the hole!" ที่กระหึ่มไปทั่ว
กลิ่นอายการแข่งขัน: ผู้เล่นจะแบ่งทีม Terrorist (ฝ่ายโจร) กับ Counter-Terrorist (ฝ่ายตำรวจ) แข่งกันแบบ 5v5 หรือมากกว่านั้น ถ้าร้านใหญ่ก็อาจได้ถึง 10v10 ซึ่งทำให้เกิดการวางแผนอย่างดุเดือด ใครยิงแม่น หรือใครเป็นคน "วางระเบิด" (Planting the Bomb) หรือ "กู้ระเบิด" (Defusing) ได้สำเร็จ จะถูกยกย่องทันที
เด็กเกรียนและ Pro-Player: มีทั้งเด็กใหม่ที่พึ่งหัดเล่น กดปุ่มเดินแล้ววิ่งวนเป็นวงกลม และโปรเพลเยอร์ที่ยิงเฮดช็อตแบบรวดเร็ว จนคนในร้านร้อง "โหดเกิน!"
การเล่น CS ไม่ได้เป็นแค่เกม แต่เป็นกิจกรรมที่เชื่อมเพื่อนฝูงเข้าด้วยกัน หลังเลิกเรียนหรือวันหยุด เพื่อนๆ จะนัดกันไปที่ร้าน บางครั้งตั้งตี้ล่วงหน้า เตรียมใจมาตะโกนใส่ไมค์ว่า "ระวังหลัง!" หรือ "BOMB อยู่ที่ A!"
LAN Party: หลายครั้งที่ไม่ได้เล่นออนไลน์ แต่เล่นแบบ LAN ในร้านเดียวกัน สัญญาณไม่มีดีเลย์ ทำให้ทุกอย่างรวดเร็วและสมจริง
de_dust2: แผนที่ในตำนานที่ทุกคนจำได้แม่น จุด A จุด B ใครเลือกแอบในซอกเล็ก ๆ จะโดนไล่ล่าเป็นพิเศษ
cs_assault: โหมดช่วยตัวประกัน ที่ทำให้เกมเมอร์ต้องลุ้นตลอดเวลา
การดวล 1v1: เมื่อทุกคนในทีมตายหมด เหลือคนสุดท้ายของทั้งสองฝั่ง ดวลกันตัวต่อตัว ความตื่นเต้นระดับ 300%
สกอร์ Kill/Death: หลังจบเกม ใครได้ฆ่าเยอะมักจะภูมิใจโชว์ให้เพื่อนดู
กิจกรรมกินมาม่า: เมื่อเกมติดพันจนลืมเวลากินข้าว เด็กเกมมักสั่งมาม่าถ้วยในร้านมากินคู่กับน้ำอัดลม
แม้ว่า Counter-Strike จะไม่ได้เป็นเกมที่ได้รับความนิยมเหมือนเมื่อก่อน แต่ความทรงจำในร้านอินเทอร์เน็ต และบรรยากาศการเล่นเกมกับเพื่อน ๆ ยังคงเป็นภาพที่เกมเมอร์ยุค 90s และ 2000s จำไม่ลืม
สำหรับใครที่เคยเล่น คงยังจำได้ใช่ไหมว่า การ "ยิงเฮดช็อต" ครั้งแรกนั้น ภูมิใจแค่ไหน? 😊
ผมเปิดร้านได้ประมาณ 3 ปีครับ ก็อิ่มตัวกับธุรกิจด้านนี้ และมองหาธุรกิจอื่นๆ ต่อไป... (อยากรู้จักผมมากกว่านี้ มาต่อ EP หน้าครับ)
เล่นเปียโน
เล่นกีตาร์
งานออกแบบ
สันทนาการยามว่าง
ผมเรียนสายวิทย์-คณิตฯ และคนชอบเสพงานศิลป์ ชอบดนตรี สันทนาการ เล่นกีตาร์ได้ เล่นเปียโนเป็น วาดรูปได้ ออกแบบเป็น ได้ทั้งงาน 2D, 3D, animation, ได้ทั้งงานศิลป์ และ งานเชิงวิศวกรรม ทำได้หมด เขียนโปรแกรมได้ ทำเว็บไซต์เป็น ปัจจุบันสนใจงานเกี่ยวกับ AI ทุกแขนง เพราะในอนาคตโดยส่วนตัว คิดว่ามันคงจะเข้ามามีส่วนในชีวิตประจำวันแน่นอน...